blog osobisty
Choroba prawie minęła. Gorączka spadła zupełnie. Jestem jeszcze słaba. Rodzice trochę zreflektowali się. Czasem brak pomocy jest bardziej dotkliwy niż choroba.
Za oknem upał, aż dziwne, że w taką pogodę dopadł mnie jakiś wirus. W poniedziałek wracam do pracy.
Prawie cały tydzień spędziłam w łóżku. Pomagał mi pewien człowiek, któremu ja kiedyś byłam pomocna. Później zreflektowała się też moja mama.
Czuję się już dużo lepiej.
Przychodzi mi na myśl piosenka.
Rozchorowałam się. Miałam wysoką gorączkę.
Z rodziną czasami, źle się wychodzi nawet na zdjęciu...
U mnie wszystko dobrze.Nareszcie odżyłam. Praca mi służy. Czuję, że staję na nogi. Choć wszędzie są plusy i minusy. Jednak za plusy dziękuję, a minusy
chcę topić w miłosierdziu Boga. On o mnie walczy. Co u was? Mam nadzieję, że nie najgorzej. Modliłam się za was. Może to komuś pomoże. Pozdrawiam serdecznie. Bądźcie ludźmi nadziei, która jak to mówił Sławek "umiera ostatnia".
Bezsenne noce to mój chleb powszedni. Ofiaruję je za dusze w czyśćcu cierpiące. Tak sobie z tym radzę. Nadaję temu sens. Cisza nocy spowija mnie. Mówię różaniec choć to mi nie wiele pomaga. Czasami muszę zmówić cały ( 3 lub 4 części) i dopiero zasnę, choć nie zawsze. Na szczęście jutro niedziela.
Mam pragnienie modlitwy za was, więc włączę was do mojego różańca.
Ostatnio modliłam się o uzdrowienie. Tak poradziła mi pewną siostra zakonna, która kilka lat temu wstała z wózka inwalidzkiego. Została uzdrowiona.
- Twoja choroba nie jest według woli Bożej. Módl się o łaskę uwolnienia
Przyszłam do domu i powiedziałam
- Jezu jeśli twoją wolą jest to abym była zdrowa to proszę Cię uzdrów mnie.
I wiecie co czuję, że On to czyni tylko, że nie od razu, stopniowo mnie uwalnia. Mam coraz więcej radości życia.
Jestem terapeutą zajęciowym. To praca w moim zawodzie. Wszystko jest tak jak chciałam. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.